Hiitolasta kosinta.

 Южная Карелия (ливвики)

Исполнитель: П.П. Иванова

Hiitolasta kosinta.

Muamojoini kandajoini,
magien maijon andajoini,
lämmitä kyly läikäšköitä,
kolme kezästy päivästy.
Pezen piän pelvoipivokse,
kaglazen kanan munikse,
muun rungan muiten hyvikse.
Tuo jo tuatoin pervoi paidu
puolen kuiduizes kuvottu.
Dai tuo tuatoin šamkoi šuapku,
tuhandes rubl’as tuluppu.
”Kunnebo sinä naimah lähtet?”
”Naimah, naimah muamojoini,
naimah, naimah, kandojoini,
izmenimyö tyttyö jo.”
”Kunnebo naimah lähtenetbo?”
”Hiipon Hiijen tyttärehe,
Vägi Vuoren bunukkah!”
Ӏijy on sinne mennytty ga
vähä sie on tulluttu ga.
Sada on jo seiboi Hipoin pihas,
Joga seiväs piästä on.
Yksi on seiboi piätöi seiboi,
Se on Hiijo seppo varoih.
Lähtöybo seppo ajamahe-karittamahe,
Hebozele hirvizele,
louhen mustan muodoizele.
Karvu on kuldua, toine on hobjua.
Vezi kai vembelis tippuu,
Razvu kai rahkehis valuu.
Seizoibo An’n’oi pordahileuml
”Tulebo ižä kaččomahe,
Sodago tulou vai siä tulou
Vai jo suuri tuli tulou?”
Tulebo seppo vei tubahe,
Kolme riädyh koziččijua.
Yksi on seppo Ilmoilline,
Toine on i Väinämöine,
Kolmas on jogi Jougamoine.
”Jogo nygöi annat An’n’oin ainon tyttäreni,
Kaksin vuozien pakittavan,
Kolmin vuozien kozittavan?”
”Engo anna, engo kägie,
Voinnet gu kyndie kiärmispellon,
Kenkättömil jälgaizin da
Vyöttömin rungaizin i.
Lähtöybo seppo dai sen kyndäy.

ФА 13/9 с. Ведлозеро Пряжинского района. Записал В.Я. Евсеев, 1952 год.